อุคห, อุคหะ หมายถึง [อุกคะหะ] น. การเล่าเรียน. ว. เจนใจ. (ป. อุคฺคห).
[อุกคะหะ] น. การเล่าเรียน. ว. เจนใจ. (ป. อุคฺคห).
น. 'อารมณ์ที่เจนใจ' คือ เป็นวิธีแห่งผู้เพ่งกสิณชํานาญจนรูปที่ตนเพ่งอยู่นั้นติดตาถึงแม้หลับตาเสีย รูปนั้นก็ปรากฏเป็นเครื่องหมายอยู่ รูปที่ปรากฏนี้ เรียกว่า อุคหนิมิต. (ป. อุคฺคหนิมิตฺต;ส. อุทฺคฺรห + นิมิตฺต).
[โคด] ว. กึกก้อง. (ส. อุทฺโฆษ; ป. อุคฺโฆส).
น. ส่วนกลางของฝ่ามือหรือฝ่าเท้า.
ว. สูง, ระหง. (ป., ส. อุจฺจ).
[อุดจาระ] น. ขี้, (ปาก) อึ. (ป., ส.).
[อุดจาระ] น. ขี้, (ปาก) อึ. (ป., ส.).